Omgaan met het verlies van een ouder
Wanneer een ouder sterft, dan ervaar je ook als volwassene een heel overweldigend gevoel van verdriet en gemis.
Gevoelens als verlatenheid, eenzaamheid en angst voor de toekomst treden naar de voorgrond. Je moeder of vader die emotioneel of op een andere manier voor een veilige haven zorgde waardoor je je op je gemak voelde in de wereld, is er niet meer.
Verdriet is van alle leeftijden
Of je nu 25 jaar oud bent en nog steeds vrijgezel, of 55 met twee volwassen kinderen, het verlies van een ouder kan je het gevoel geven dat je het allemaal even niet meer aankan. Het feit dat je volwassen bent, betekent zeker niet dat je geacht wordt beter met verlies om te gaan dan iemand die jonger is. Je moet misschien sterk zijn voor anderen, maar je moet nog steeds rouwen en je eigen emoties verwerken.
Mensen doorlopen meestal volgende fasen die een natuurlijk onderdeel zijn van het rouwproces
Eenzaamheid: het gevoel helemaal alleen op de wereld te zijn is normaal. Je ouders zorgden voor een veilige haven, een plek om heen te gaan en uit te rusten als je rust nodig had van je eigen verantwoordelijkheden.
Veiligheid en stabiliteit: ook al regel jij je eigen zaken zoals elke volwassene, wanneer een ouder sterft, is het normaal dat je stabiliteit en veiligheid op z’n kop staan, en het maakt niet uit of je nu 30 of 60 jaar oud bent.
Verlies van identiteit: je vraagt je misschien af wie je bent in de wereld. Je ouders waren misschien een ankerpunt, de spil voor het gezin. Wie gaat dit werk nu doen? Onthoud dat je een zoon of dochter bent sinds je geboorte, dat ben je nog steeds en dat zal je altijd blijven.
Geen doel: sommige mensen krijgen het gevoel dat ze geen doel meer hebben. Ook dat is een onderdeel van het rouwproces.
Verbinding met het verleden verliezen: je ouders waren je verleden, vertegenwoordigen je identiteit en de geschiedenis die je gemaakt hebben tot wie je bent. Het is normaal om je af te vragen wie je bent in de wereld als je het gevoel hebt dat je de verbinding met je verleden bent kwijtgeraakt. Maar je bent een optelsom van dat verleden, plus zoveel meer ervaringen die je hebt belichaamd sinds je volwassen werd.
Schuldgevoelens over onopgeloste conflicten: je bent niet de enige met onopgeloste problemen. Misschien voel jij je zelfs schuldig en bezorgd dat je de dingen niet hebt opgelost toen ze nog leefden. Je hebt misschien de hulp van een empathische professional nodig om objectief te blijven terwijl je vergeeft en problemen uit het verleden met je ouder loslaat die mogelijk nog steeds invloed op je hebben.
Het gevoel hebben dat er een grote leegte in het gezin is: zelfs als je veel broers en zussen en kinderen om je heen hebt, kun je nog steeds een grote leegte voelen. Als je een hechte band had met je ouders, en ze een groot deel van je leven zijn geweest, kan het verlies een grote leegte achterlaten. Maar de dynamiek verandert en na verloop van tijd verdwijnt de leegte en wordt je hart opnieuw gevuld.
Manieren om met verdriet om te gaan
Sta het rouwproces toe: sta verdriet toe zoals het komt. Ontken het niet en vermijd het niet, want het zal tot frustratie lijden als het niet wordt uitgedrukt. Je hoeft niet altijd een dapper gezicht op te zetten voor je kinderen, ze kunnen maar beter zien dat je rouwt en er uiteindelijk van herstelt.
Geef het tijd: verdriet komt in golven, eerst groter en dan kleiner met de tijd. Uiteindelijk zal het verdwijnen als je het door je heen laat stromen. Na verloop van tijd, ook al kan de herinnering aan een ouder je emotioneel maken, wordt het verdriet minder.
Ondersteuning: neem contact op met mensen voor ondersteuning als je merkt dat het nodig is. Zoek de hulp van een professionele rouwbegeleider die objectief kan blijven. Sta jezelf toe om ondersteund te worden door degenen van wie je houdt en die van jou houden. Neem contact op met je dierbaren.
Acceptatie: acceptatie komt op tijd en is een belangrijk onderdeel van de cyclus. De dood van een ouder kan de natuurlijke orde van het leven zijn, maar dit neemt niet weg dat de intensiteit van het verdriet dat je ervaart enorme proporties aanneemt.
Geduld: de relatie met een ouder is persoonlijk en uniek en je verdriet bij een verlies is daarom net zo persoonlijk en uniek. Het zal net zo lang duren als nodig is om te herstellen van je verdriet. Geef jezelf het geschenk van geduld.
Zorg goed voor jezelf: wees zacht voor jezelf, gun jezelf tranen, luister naar muziek, ga wandelen, praat met goede vrienden. Tijdens deze gevoelige periode kunnen mensen zich wenden tot middelen zoals alcohol om moeilijke emoties te overstemmen. Dit kan leiden tot vertraging van het rouwproces, dus zorg goed voor jezelf en doe je best om te voorkomen dat slechte gewoonten de overhand nemen.