De schreeuw die niemand kan horen
Dringend tijd voor actie!
Zoogdieren zwemmen in de oceaan door een wereld van geluid. Maar de laatste decennia heeft de mens er nog een schepje bovenop gedaan met lawaai van scheepvaart, olie- en gaswinning en militaire operaties.
Uit onderzoek blijkt dat het extra lawaai van mensen, het de dolfijnen moeilijk maakt om te communiceren en samen te werken. Voor een onderzoek kregen dolfijnen een taak in een lawaaierige omgeving. Het was heel duidelijk dat ze hun gedrag en manier van communiceren probeerden aan te passen. Zo schreeuwden ze luider en langer, meldden onderzoekers. Dat is niet zo verschillend van landdieren die in een stadsomgeving wonen. Zij proberen ook boven het geluid van drilboren en ambulancesirenes uit te komen. Het effect van het toenemende lawaai op de dieren is echt overduidelijk.
Delta en Reese
Wetenschappers werkten met een dolfijnen duo, mannetjes genaamd Delta en Reese, in een experimenteel strandmeer in het Dolphin Research Center in de Florida Keys. Het paar werd getraind om naar verschillende plekken in hun verblijf te zwemmen en binnen een seconde op een knop te drukken.
Het zijn heel gemotiveerde dieren en ze waren heel enthousiast om de taak uit te voeren. De dolfijnen spraken met elkaar door middel van fluitjes en floten vaak vlak voordat zij op de knop drukten. Tijdens wel 200 proeven met vijf verschillende geluidsomgevingen, observeerde een onderzoeksteam hoe de dolfijnen hun gedrag veranderden van zodra er meer lawaai was in de omgeving. De walvisachtigen draaiden hun lichaam naar elkaar toe en besteedden meer aandacht aan elkaars locatie. Soms verdubbelden ze bijna de lengte van kreten en versterkten zij hun fluiten, het werd bijna schreeuwend, om gehoord te worden boven de kakofonie van witte ruis of een opname van een hogedrukreiniger.
“In een lawaaierige omgeving kunnen dieren niet met elkaar praten. Op lange termijn kunnen zulke omstandigheden hun voedselopname en voortplantingsvermogen beïnvloeden.”
Hoe luidruchtiger het werd, hoe minder succes de dolfijnen hadden met de opdracht. In de luidste toestand slaagden ze er 62,5 procent van de tijd in om de opdracht goed uit te voeren. Maar, ongeveer ze sloegen ongeveer 20 procent minder vaak op de knoppen dan bij gewoon omgevingsgeluid.
Onderzoekers zagen in het verleden al dat wilde dolfijnen hun gedrag veranderen wanneer er boten in de buurt zijn. Zo namen wetenschappers in Australische wateren minder dolfijnen waar naarmate het aantal toeristenboten voor dolfijnobservatie toenam. Maar niemand had nog onderzocht hoe antropogene geluiden, geluiden van menselijke oorsprong, het vermogen van dieren om samen te werken kunnen verstoren.
Scheepsvaart is de boosdoener
Dolfijnen jagen samen, gebruiken geluid om te communiceren en vinden hun weg door echolocatie. Zij gebruiken ook geluid om met hun familie samen te blijven en fluiten om hun aanwezigheid aan soortgenoten kenbaar te maken. In een lawaaierige omgeving kunnen dieren niet met elkaar praten. Op lange termijn kunnen dergelijke omstandigheden hun voedselopname en voortplantingsvermogen beïnvloeden.
Momenteel zijn er al delen van de oceaan waar dieren niet meer kunnen leven. Dolfijnen verlaten soms plaatsen waar ze niet goed kunnen communiceren met elkaar. Ze verlaten dus met ander woorden hun leefgebieden, wat hun einde kan betekenen.
“We hebben absoluut al invloed gehad op dieren op deze manier. De ongelukkige realiteit is dat dit verhaal in sommige opzichten 35 tot 50 jaar te laat komt.”
Schepen zijn een van de belangrijkste oorzaken van extra lawaaierige omgevingen en op sommige plaatsen worden schepen al afgeremd om de wilde dieren tegen lawaaihinder te beschermen. Langs delen van de kust van de Stille Oceaan van de staat Washington tot Chili krijgen boten instructies om af te remmen of om van koers te veranderen. Zo proberen ze het extra lawaai tot een minimum te beperken zodat het zeezoogdieren beperkt hindert.